Zaai eens kapucijners

Iemand die niet tuiniert (of niet meer dan een gemiddelde kok is) denkt dat kapucijners donkerbruine zetmeelhoudende ‘ballen’ uit een pak of pot of blik zijn. En dat zijn ze ook. Maar een paar maanden voor ze die bruine ballen werden die wel iets op bruine bonen lijken, waren ze vers en groen. En zoveel lekkerder, bijna mintgroen van kleur, en de smaak….., niet zo zoet als een doperwt en niet zo weeïg als een tuinboon maar als ik het zou moeten omschrijven (voor zover dat dat kan) zou ik zeggen dat de smaak ergens tussen een doperwt en een tuinboon in ligt.

Bonen (als in sperziebonen, snijbonen, spekbonen en pronkbonen) kunnen niet tegen kou en worden pas na april gezaaid. Soms worden ze wel verward met die andere groep peulvruchten; doperwten, peulen, tuinbonen en kapucijners, maar deze soorten houden juist van kou, je kunt ze al in februari of maart zaaien.

We zaaien kapucijners altijd in de koude kas voor. Dat hoeft niet, mag ook in huis (op een koele en lichte plaats) of gelijk buiten in de volle grond. Maar pas op voor vogels en muizen; in het vroege voorjaar is er nog niet veel voedsel en de zaden en kiemende zaden zijn een erg geliefd en voedzaam hapje voor ze.

Ik heb de zaden in februari gezaaid (maar je kunt haar zeker nu ook nog zaaien hoor). En na ruim een maand zien de zaailingen er dan zo uit.

Groot en sterk en klaar om buiten uitgeplant te worden. Kapucijners klimmen. Er bestaan wel stamkapucijners (Desiree) die nog geen meter hoog worden en ook die kunnen beter langs een laag rekje worden geplant want anders vallen ze over elkaar heen door de zwaarte van de peulen. Maar wij hebben Blauwschokkers en die kunnen wel 180 tot 200 centimeter hoog worden. En dus is een flink rek wel aan te bevelen.

En zo komen de zaailingen dan uit de zaaitray, ze hebben genoeg wortels en kunnen zonder beschadiging van die wortels makkelijk worden uitgepoot.

Van huis naar de grond (die nog ijskoud is) zou een erg grote overgang zijn maar vanuit de koude kas (of een platte bak) hoef ik niet af te harden en kunnen de zaailingen zo langs het klimrek (op een afstand van zo’n 5 centimeter van elkaar) worden uitgeplant.

Wat er in de kas nog uit zag als heel sterke zaailingen ziet er buiten in de volle grond dan toch ineens wel iel en weerloos uit.

En vervolgens komt dan ook nog stap 2; want als je in de volle grond zaait zul je de zaden moeten beschermen tegen vogels en muizen, maar ook voorgezaaide jonge zaailingen wordt als een delicatesse beschouwd, ze kunnen door vogels in 1 dag tot op de nerf worden opgevreten.

Op foto 3 al klein en teer, maar zo achter een net ziet het er bijna nog sneuer uit. Gebruik een fel gekleurd net, je wilt dat vogels niet bij de kapucijners kunnen komen, maar we wensen ze toch niet dood. En dunne zwarte netten kunnen zoveel ellende veroorzaken, in ons moestuinleven al tientallen merels en eksters, eendenkuikens en noem maar op dood of verzwakt in zo’n zwart net verstrikt gevonden bij verschillende tuinburen. Ze kunnen het dunne en zwarte draad niet goed zien en als ze er eenmaal met een kopje of vleugel doorheen steken zullen ze gaan draaien en proberen eruit te komen tot ze zichzelf zo vast draaien dat ze stikken of gewoon uit uitputting sterven. Niet leuk om dit te schrijven maar wel heel nuttig (want elke tuinder die nu een felblauw net in plaats van het goedkopere zwarte net koopt is er één gewonnen; gebruik felgekleurde netten!

En dus hoeven wij niet bang te zijn want ons net is goed te herkennen voor vogels, en we maken het aan alle kanten goed vast.

En zo zien de zaailingen eruit alsof je je af moet vragen of ze dit allemaal wel gaan overleven, maar we weten uit ervaring dat ze sterk zijn, als de temperaturen gaan stijgen zullen ze snel gaan groeien.

Als de zaailingen eenmaal zo’n centimeter of 30 tot 35 groot zijn mag het net weg (want dan zijn er andere, lekkerdere hapjes voor vogels en verliezen ze hun interesse voor de planten).

En dan hopen we dat rond juni de planten er zo uit zien:

Dit is natuurlijk een foto van vorig jaar.

En 2 weken daarna zo:

Ook een foto van vorig jaar. Nog niet klaar om te oogsten want daarvoor moeten de peulen eerst nog groeien en dikker worden. Maar zoals nu de lente voor ons begint als we vogels horen fluiten en we onze eerste radijsjes uit de kas eten, zo begint de zomer voor ons bij ons eerste koningsmaal van verse kapucijners. En daar verheugen we ons nu al op!

Groetjes,

Diana