Vruchten

Dit wordt een blogje met foto’s van vruchten die hier nu gaan verschijnen in de moestuin. En daar zijn we heel erg blij mee. Want ondertussen hebben we wel genoeg ellende gehad. Met aardappelen die in de grond rotten door hevige regenval, en dus nooit meer opkomen. En ook al tot drie keer opnieuw bietjes, snijbiet, worteltjes en pastinaken moeten zaaien.

De oorzaak daarvan is de enorme hoeveelheid slakken. Dat denk ik dan, ze laten zich nooit overdag zien, lafaards, dus we weten het nooit zeker. Joost mag weten hoe onze tuin er in de nacht uitziet, in mijn dromen lijkt het op een veld over elkaar heen buitelende slakken die zich haasten om als eerste bij de jonge zaailingen van pas uitgeplante snijbietzaailingen te zijn. Zo erg zal het niet zijn, maar de snijbietzaailingen zien er de andere dag wel uit alsof het zo gegaan is (snijbietzaailingen is dan ook een groot woord, als ik heel goed kijk zie ik nog 2 millimeter boven de grond de afgevreten stammetjes staan, meer is het niet).

Afijn, laten we het vrolijk houden. Nu er steeds meer groen in de tuin komt lijken de slakken hun aandacht te verdelen en van veel planten een beetje te vreten in plaats van de weinige planten tot op de grond toe af te vreten.

Vruchten, die zou ik laten zien:

Jawel, de aardbeien komen eraan. Ze zijn bijna uitgebloeid, en dan mag het net eroverheen en mogen de aardbeien zelf groeien en rijpen. Het stro houdt ze in deze natte week in ieder geval redelijk warm en droog. Als je een net gaat draperen over je aardbeien zorg er dan wel voor dat het net heel goed is vastgemaakt en er geen kieren of gaten zijn. En gebruik een net met een felle kleur; we willen dat het net onze vruchten beschermt, niet dan we daarbij een merel of ander dier doden omdat het helemaal verstrikt is geraakt in een bijna onzichtbaar zwart net.

Ook de peertjes komen na de bloei tevoorschijn. Ondertussen al vol in het blad, en voor zover we het kunnen inschatten (en alles goed mag blijven gaan) kunnen we rekenen op een stuk of 5 volle emmers Gieser Wildeman stoofpeertjes van dit ene boompje. Dat gaat echter nog wel heel lang duren, deze stoofpeertjes oogst je pas rond oktober.

En ook de pruimen doen het goed. Op de foto zie je het ras Reine Victoria, vorig jaar een beurtjaar gehad maar nu zit ze vol met vruchten. Zo vol dat we het nog een week of 2 aankijken, zien wat ze zelf aan vruchten gaat laten vallen. En als dat te weinig is zullen we er zelf nog wat vruchtjes tussenuit knippen. Want liever 10 kilo mooie, grote, sappige en rijpe pruimen, dan 20 kilo harde, kleine, zure pruimpjes. Kwaliteit voor kwantiteit.

Naast het fruit zijn er ook groenten die vruchten dragen, fruit en vrucht zijn 2 heel verschillende begrippen. Een vrucht is eigenlijk het rijp worden van een vruchtbeginsel dat onder een bloem groeit (al zal dat vast niet de officiële en wetenschappelijk definitie zijn). Maar daarom behoren bijvoorbeeld courgettes, pompoenen, augurken, komkommers, pepers, aubergines, etc. ook tot de vruchten (al noemen we die dan liever vruchtgroenten).

En een aantal van die vruchtgroenten beginnen zich nu te ontwikkelen. De komkommers nog niet, die zijn hier nog te klein, pas 3 weken geleden gezaaid. De augurken ook niet, met dank aan de bovenaan dit stukje genoemde slakken zijn die helaas een vroege dood gestorven, en heb ik pas 2 weken geleden opnieuw gezaaid. Met de courgettes en pompoenen gaat het prima, maar die moeten eerst nog wat meer volwassen worden voor ze gaan bloeien en vruchten kunnen dragen, die bloei laat nog zo’n 2 weekjes op zich wachten.

Maar de tomaten bloeien volop, en er zijn ook al vruchtjes:

Tomaat Hochloma, meer roma dan we ooit in een supermarkt zullen zien. Ongetwijfeld wordt ze nog langer en groter en gaan de tomaten over een ruime maand rijpen naar knalrood. Het is de eerste keer dat ik dit ras teel, ben benieuwd naar de smaak. Naast roma’s heb ik ook cherry’s, ronde tomaten, vleestomaten, hartvormige tomaten en semi-holle tomaten, in rood, geel, oranje, blauw, bruin, effen, gemarmerd, en met streepjes en vlekjes. Ik probeer elk jaar zoveel mogelijk vormen en kleuren en groottes bij elkaar te telen, zo vrolijk bij elkaar, en bijna allemaal lekker maar toch net weer anders van smaak.

En de eerste peper-in-wording is er! Pepers hebben over het algemeen meer tijd en warmte nodig dan tomaten om te bloeien en groeien en vruchten te maken, maar de eerste Aji Blanco Cristal is er al! Ik heb haar al een paar keer eerder geteeld (en niet voor niets); een vroeg ras met vrij grote rechtopstaande mildhete pepers die rijpen van lichtgroen naar geel en uiteindelijk oranjerood. Ik kan me er nu al op verheugen maar het gaat nog wel een aantal weken duren voor we de eerste rijpe peper kunnen oogsten.

Het is in ieder geval allemaal onderweg; bevrucht, gemaakt en in ontwikkeling. Nu is het een kwestie van goed verzorgen, beschermen, en wachten.

Dat geeft natuurlijk wel vooral groene foto’s, de meeste vruchten zijn nu eenmaal onrijp groen. Om toch nog een beetje kleurig af te sluiten nog even een foto van de Eschscholzia californica Raspberry Fool:

Ze is een eenjarige die ik vorig jaar in de tuin had. En met dank aan de zachte winter zijn er veel van de gevallen zaden weer gekiemd op de plaats waar ze vorig jaar bloeide. En natuurlijk mag ze blijven, veel te mooi om te deleten!

Groetjes,

Diana