Vervolg van de Deno-methode

Het is ruim 2 weken geleden dat ik zaaide, en al die tijd hebben de paprika- en peperzaden tussen de koffiefilterpapiertjes in plastic zakjes gestaan, op een warm plekje. Elke 3 dagen keek ik even, soms waren de zaaisels te nat en dan maakte ik ze ietsje droger tussen 2 handdoeken. Soms iets te droog en dan sproeide ik er met een plantenspuit een heel klein beetje water bij.

Na een dag of 5 kiemden de eerste zaden. Ze mochten in hun warme papiertje en plasticje blijven tot er 2 blaadjes (de kiemblaadjes) zijn. Dan moeten ze eruit, het kiemen en het maken van een worteltje en 2 blaadjes kan een zaadje allemaal met de voeding/energie die aanwezig is in een zaadje of eigenlijk zaadhoesje (dat dus bijna als een soort baarmoeder werkt). Maar nu is er licht en lucht en vooral voeding en een bodem nodig.

Zo zien de gekiemde zaden eruit. Wel gekiemd maar in dit stadium mogen ze nog even blijven groeien.

En zo zien de zaailingen er dan 3 dagen later uit (ja, het kan heel snel gaan, mede afhankelijk van de temperatuur, als de zaden eenmaal zijn gekiemd kun je eigenlijk het beste om de dag even kijken):

En nu wordt het hoog tijd om ze naar potjes over te gaan brengen. Dat gaat natuurlijk heel voorzichtig, het is ook de belangrijkste reden waarom niet iedereen dit de fijnste methode vindt, want het is wel echt een ‘gepriegel’. Je kunt ook zien dat 10 zaden op 1 koffiefilter ruim voldoende is want het is al een kluwen van zaailingen geworden.

Met wat regeltjes is het overzetten naar potjes met potgrond iets makkelijker (en meer succesvol):

1: zorg voor goede potgrond die je luchtiger maakt (door er ongeveer 1/5e deel brekerzand door te mengen of Pokon Vermiculiet of Pokon Perliet)

2: Heel belangrijk: zorg dat het grondmengsel al op kamertemperatuur is. Je wilt geen zaailingen van ruim 20 graden in potgrond van 5 graden planten! Ook handig; voor het verspenen de potjes met grondmengsel al heel goed nat te maken met bijvoorbeeld lauw water.

3: werk snel, zodra de zaailingen op het papier bloot liggen zijn ze min of meer stervende want er is dan geen vocht en geen bescherming meer. Zorg dus dat je potjes met potgrondmengsel klaar staan en een gieter of plantenvernevelaar. Zorg dat de zaailingen zo min mogelijk bloot liggen, dus snel van papier naar grond en water.

4: Maak een koffiefilter open en maak het heel nat, dan laten de zaailingen makkelijker los dan van een lichtvochtige bodem). Pak een zaailing nooit bij een worteltje vast, het worteltje is het meest kwetsbare maar ook meest belangrijke deel van de zaailing, je pakt een zaailing altijd bij de 2 blaadjes vast (wel voorzichtig natuurlijk).

Op de foto hieronder zie het worteltje in close-up, je kunt zien hoeveel heel kleine haarworteltjes er zijn die je heel gemakkelijk kunt beschadigen.

5: Laat het worteltje in het gaatje in de grond zakken dat je met je vingers hebt gemaakt. En omdat je de grond extra nat hebt gemaakt kun je het gelijk goed rond de zaailing vormen. Geef gelijk nog wat water.

En dat is het. Zaailingen houden eigenlijk niet zo van kletsnatte grond. behalve direct na het verspenen. Het overvloedige vocht zorgt ervoor dat de zaailingen direct kunnen drinken na deze zware beproeving, maar het zorgt er tegelijkertijd voor dat de grond zich goed rondom de zaailingen kan sluiten.

Voorlopig hoef je nu geen water meer te geven, een echt veel te veel aan vocht kan via de gaatjes onderin de pot weglopen en uiteindelijk houd je gewoon licht vochtige grond over en geef je pas weer water wanneer de grond wat droger wordt (in de praktijk is dat over zo’n 4 tot 7 dagen, afhankelijk van de standplaats van de zaailingen).

En dat is dan gelijk het laatste belangrijke punt. De zaailingen willen zo licht mogelijk staan. En ook warm natuurlijk, maar vooral licht. Zoek een plekje in een zonnig raamkozijn, in de zon kan het in zo’n raamkozijn al heel snel flink warm worden. En de zaailingen wennen het liefst zo snel mogelijk aan de felle zon.

Als je de zaailingen warm maar niet licht genoeg zet kunnen de zaailingen lang en iel en dun worden, en daardoor ook ziekelijk. Zaailingen groeien graag kort en gedrongen en sterk en stevig op. Als je ziet dat zaailingen de neiging krijgen om lang en dun te worden zet ze dan zo snel mogelijk wat koeler en lichter.

De zaailingen van paprika’s en pepers (en aubergines) staan het liefst op het zonnigste plekje in een raamkozijn, en dan bij ongeveer 17 of 18 graden (in de zon is het er natuurlijk warmer). In de nacht is het dan ook niet zo erg als het afkoelt en 14 of 15 graden wordt want de zon heeft de potgrond opgewarmd en houdt dat nog even vast.

En zo staan de zaailingen er direct na het verspenen bij.

Nat, geschrokken, zo klein en teer (maar sterker dan je denkt). Je ziet dat de grond nog echt heel nat is, en de blaadjes van de zaailingen zitten nog dubbel. Het ziet er bijna een beetje sneu uit……

Maar, ik heb deze zaailingen op woensdag verspeend en de dag daarna, op donderdag, zien ze er al zo uit:

De blaadjes ondertussen open, fier overeind, gezond, de grond duidelijk al minder nat.

Van zaadje, naar kiempje, en nu al echt een zaailinkje.

En zo staan de eerste 40 potjes met zaailingen lekker warm achter glas in de zon. Er zullen er nog veel bij komen want dit is pas de helft vanalle pepers en paprika’s die ik heb gezaaid. De andere zaden zitten nog in koffiefilters in plasticjes, sommige zaden net gekiemd maar nog niet groot genoeg om te verspenen, soms ook nog helemaal niet gekiemd. Paprika-, peper- en auberginezaden kunnen wel ergens tussen de 7 en ruim 25 dagen over de kieming doen, afhankelijk van het juiste moment, de juiste omstandigheden, de soort, het ras, en natuurlijk de leeftijd van de zaden.

De zaailingen zullen tot zeker eind april op deze plaats blijven staan, dan zullen ze ondertussen al bijna jonge planten zijn (als tieners). Maar dat is nog ver weg, stap voor stap eerst maar hopen op een volgend blaadje.

Groetjes,

Diana