Peper en paprika's

Ik heb een (groot!) zwak voor tomaten, dat weten al wel veel mensen. Maar zo’n zwak heb ik ook voor paprika’s en pepers. Paprika’s en pepers zijn zo verschillend van elkaar en tegelijkertijd toch hetzelfde (want beiden behorend tot de Capsicum groep). Zoveel kleuren, vormen, formaten en smaken.

Ik heb jarenlang vooral heel veel pepers geteeld, omdat ze zo mooi en lekker en bijzonder zijn (en voor mij is de geur en de smaak van een goede Habanero bijna verslavend, en dan heb ik het dus niet over de heetheid want ik kan helemaal niet zo pittig eten). Toch teel ik elk jaar wat minder pepers en juist meer paprika’s. Omdat ik tot 2 jaar geleden letterlijk wel 2 of 3 vuilniszakken vol met rijpe pepers kon oogsten, en zoveel eten we er nou ook weer niet :-) Ik vroor ze in, droogde ze, maakte peperolie, peperzout, verschillende soorten sambal, en noem maar op. En dan nog hadden we altijd heel veel te veel.

Tegelijkertijd is onze liefde voor de paprika gegroeid, die was er al hoor, maar elk jaar komen er weer meer en mooiere of bijzondere rassen op de markt. En waar je uiteindelijk een keer bent uitgegeten met pepers (want met 1 of wellicht 2 pepertjes is een gerecht pittig genoeg), hebben we daar met paprika’s geen last van. Heerlijk rauw, in salades, op de boterham maar we vriezen ze ook in (voor soepen en sauzen en stoofschotels), ik maak paprikajam (lekker, met een bijvoorbeeld een stukje oude kaas), en dit jaar wil ik eens gaan experimenteren met het roosteren en ontvellen van de paprika’s en dan in een mengsel van onder andere azijn, olie en kruiden inmaken.

Dit jaar telen we dus voor de tweede keer meer paprika’s dan pepers, en ook ruim veel meer paprika’s dan pepers. Om te laten zien dat een paprika niet alleen van groen naar rood rijpt bij deze 3 voorbeelden van favorieten die ik dit jaar weer ga telen. Uiteraard zijn het foto’s uit eerdere jaren, want de zaailingen bloeien nu nog niet eens en staan nog op een onverwarmde maar zonnige slaapkamer te groeien.

Paprika Etkezesi Pelso, al jaren een favoriet, Hongaars van oorsprong. De planten worden zo’n 50 centimeter hoog, en na de witte bloei verschijnen de middelgrote conisch gevormde crèmewitte paprika’s die in dit onrijpe stadium al lekker, zachtfris en lichtkruidig van smaak zijn. Rijp worden de paprika’s lichtrood, en dan zijn ze kruidig en zachtzoet, knapperig en redelijk dikwandig. Een redelijk vroege paprika met een meer dan prima opbrengst.

Oh ja, die is ook leuk en lekker! Dit is de Giant Aconcagua. Grote planten van ruim 80 centimeter dragen zeer grote (de naam zegt het al) puntpaprika’s, die van lichtgroen naar lichtrood rijpen. De rijpe paprika’s zijn lekker zoet. De opbrengst in aantal is niet heel erg groot (zeker ook niet klein hoor), maar zoals je op de foto met de liniaal kunt zien zijn de paprika’s per stuk wel 20 tot 25 centimeter lang.

Heel bijzonder zijn de paprika’s die onrijp lilapaars tot paars zijn (vreemd genoeg van binnen dan vaak wittig van kleur en altijd extra knapperig en fris van smaak). Dit is de Lila Purpur die onrijp volledig violetpaars is maar op de foto aan het rijpen is. Uiteindelijk wordt ze rood met nog een vleugje roze, je kunt goed zien hoe ze in kleur overgaat van onrijp naar rijp.

En als ik 3 paprika’s laat zien, dan natuurlijk ook 3 pepers, die ergens in de afgelopen paar jaar zo favoriet waren dat ik ze dit jaar weer heb gezaaid.

Excuses voor het lelijke touw op de foto maar je kunt begrijpen waarom we een touw hebben moeten gebruiken om de plant mee aan een stok te binden; de opbrengst van ouderwetse maar lekkere en niet al te pittige cayennepepers is heel groot. Ze heet Cayenne Ring of Fire en ik heb in de keren dat ik haar zaaide ervaren dat ze voor een peper behoorlijk vroeg is.

Dit keer geen foto van de pepers maar van de bloempjes. Want de planten van deze Schwarze Peperoni worden zo’n 50 centimeter hoog en het blad is al donkergroen met een paarse waas. En de bloempjes zijn dus prachtig violetpaars van kleur. En vervolgens verschijnen de bijna lakzwarte pepers die donkerrood afrijpen. De pepers lijken wel iets op jalapeno’s maar zijn slechts licht pittig. En dit was 3 jaar geleden de vroegste peper die ik toen teelde, met wat geluk (= een mooie zomer en op tijd zaaien en in een pot op een warm terras) heeft ze zeker een kans van slagen in de buitenteelt.

En tot slot dan mijn meest favoriete peper, zeker al 6 keer geteeld in de afgelopen 12 jaar. De True Jamaican Scotch Bonnet. Zeer heet, warmgeel van kleur en heerlijk kruidig in het aroma, geen roti zonder deze TJSB (want de naam is te lang om op een labeltje te passen), en heerlijk voor sambal tomaat. De opbrengst is meer dan prima en voor zo’n hete peper. Alle pepers in deze groep hebben trouwens extra warmte en meer tijd nodig om te groeien, bloeien en rijpen en zijn vooral geschikt voor de teelt onder glas (hoewel ik vaak genoeg mensen rijpe pepers heb zien oogsten in de buitenteelt, ook weer vroeg gezaaid, in pot gehouden, op het warmste plekje in de tuin, goed gevoed, etc.).

En zo verlekker ik me alvast aan (hopelijk) de oogst van dit jaar, terwijl de zaailingen hier thuis al flink groot worden (met dank aan de afgelopen zonnige weken) en over een week of anderhalf mee naar de kas mogen (mits de weersvoorspellingen positief zijn).

En zoals elk jaar teel ik naast mijn meest favoriete rassen ook altijd nog wat nieuwe rassen. Spannend!!!

Groetjes,

Diana