Aardbeien telen in potten

Ik teel al meer dan vijfentwintig jaar aardbeien en geniet daar elk jaar van. Ik teel het liefst verschillende rassen (bijvoorbeeld een doordragend ras, een vroeg ras en een laat ras), die ik zelf ook elke drie jaar via stekken vermeerder voor een nieuw aardbeienbed.

Vorig jaar werd het eens tijd voor nieuwe stekken en nieuwe rassen. En dit keer wilde ik het eens anders doen (afgekeken bij een tuinbuurman). Het nadeel van aardbeien in onze vette kleigrond is dat die grond in een regenachtige periode heel nat blijft. Stro tussen planten helpt tegen onkruid, het houdt rijpe aardbeien schoon bij regen en het houdt de grond juist vochtig bij droogte. Maar er is nog iets anders: de aardbeien maken in de zomermaanden massaal uitlopers en die zetten zich heel gemakkelijk vast in de vette kleigrond. Zelfs door de laag stro heen. Dat is natuurlijk mijn eigen schuld, maar ik geef toe dat ik vaak niet aan wieden en uitlopers verwijderen toekom als ik in de nazomer vooral heel druk ben met oogsten. Zo’n aardbeienvak komt er dan zo uit te zien:

Telen in potten of emmers

Je ziet dat er al veel behoorlijk grote uitlopers zijn, waardoor er een kluwen van aardbeienplanten ontstaat. Die nieuwe aardbeienplanten wortelen behoorlijk diep en vast. Als ik ze wil verwijderen moet ik ze met een schepje uit de aangeplakte grond scheppen.

En dus bedacht ik dat ik aardbeien in pot wilde gaan telen. Ik kocht er bouwemmers van twaalf liter inhoud voor, maakte met een speedboor afwateringsgaten onderin, vulde de emmers met een mengsel van potgrond en kokospotgrond en mengde er ook nog wat vermiculiet door. Die laatste twee voor het vochtvasthoudend vermogen. Daarin plantte ik de jonge aardbeistekken (één stek per pot). Vervolgens zette ik de aardbeien in pot op de kleigrond. Tussen de rijen potten heb ik gronddoek gelegd en stro rondom de potten. Het eerste tegen onkruid en het tweede tegen de kou in de eerste winter.

Ik was laat en heb de nog heel kleine stekken pas in september geplant. Maar alle stekken hebben de winter prima overleefd. In februari zagen de stekken in pot er zo uit:

In maart heb ik de planten moestuinvoeding gegeven. Vanaf dat moment ben ik ook begonnen met eens per week water geven. En vorige maand heb ik stro rond de aardbeien in pot gedrapeerd. Zo staan de planten er nu bij:

Let vooral niet op de grijze buizen op de foto, die staan al klaar om als geraamte voor het blauwe net te dienen, waarmee we het aardbeienbed volgende week af gaan dekken.

Veel voordelen bij het telen in pot

Misschien is dit omslachtig. Hoe dit verder gaat, durf ik nog niet te zeggen. Maar vooralsnog ben ik er heel tevreden over, zeker gezien het feit dat de stekken pas in september zijn geplant. Het zijn dus nog heel jonge planten. De grond in de emmers warmt sneller op dan de koude, natte, vette kleigrond. Het gronddoek en stro helpen ook bij die opwarming en houden ook het onkruid tegen. En uitlopers kunnen daardoor veel minder makkelijk vastgroeien. De aardbeien liggen schoon en droog of hangen soms zelfs over de rand van de emmer. Ik kan vocht en voeding geven naar de behoeften van de planten. Eens per week loop ik de rijtjes even langs om uitlopers weg te knippen (en vanaf nu ook om aardbeien te plukken). En dat gaat ook wat sneller, omdat ik minder diep hoef te bukken en geen uitlopers hoef uit te steken/graven.

Er is eigenlijk maar één nadeel en dat is dat ik, zeker in lente en zomer, regelmatig water moet geven. Om die reden heb ik de potten met aardbeien in een vak dichtbij een regenton gezet, zodat ik niet met gieters water hoef te sjouwen. Als ik over drie jaar nieuwe aardbeistekken moet nemen, kan ik met de gebruikte grond in de potten de verhoogde bakken opvullen en de emmers vullen met een nieuw en vers potgrondmengsel voor de nieuwe stekken. Maar ik hoef dus geen vruchtwisseling toe te passen en een andere plaats te kiezen.

De aardbeien in pot zijn mobiel en ik kan ze naar believen verzetten. Ik heb afgelopen januari vier potten in de kas gezet; die planten liepen sneller uit en bloeiden ook eerder, waardoor we half mei al wat aardbeien konden eten! Ik heb die potten wel dichtbij de kasdeur gezet, zodat bestuivers wat makkelijker konden bestuiven als de deur open stond. Binnenkort verhuis ik die potten weer naar buiten. Misschien zet ik in de nazomer wat potten met doordragers in de kas, voor een (hopelijk) extra lange oogst in de herfst.

Vooralsnog kan ik dus alleen maar pluspunten opnoemen (op het vaker water moeten geven na). Ik hoop over een paar maanden nog eens te melden hoe het dan met de planten gaat en of ik nog steeds zo positief ben of ondertussen wat minpunten heb ervaren. Maar eerst lekker aardbeien oogsten in de komende weken!

Moestuingroetjes,

Diana

Lees ook: Tomaten stekken