Aardbeien stekken

In juni begint de oogst van (buiten)aardbeien. Vaak zie je dat tijdens of na die oogst de eerste uitlopers worden gevormd.

Wat zijn die uitlopers? Uiteindelijk is een aardbeiplant een bodembedekkende plant; elke aardbeiplant maakt uitlopers, die uitlopers maken weer uitlopers, en de uitlopers van de uitlopers maken ook weer uitlopers. Etc., etc.. Tot er een mat van kleine aardbeiplanten ontstaat. Dat klinkt mooi maar deze kluwen van kleine aardbeiplanten zullen amper aardbeien geven.

Als je vooral zoveel mogelijk lekkere aardbeien wilt oogsten zul je een goed ras moeten kopen (of stekken) en zorgen dat elke plant geen uitlopers vormt maar alle energie besteedt aan het maken van zoveel mogelijk lekkere aardbeien. Voor de beste oogst verwijder je dus alle uitlopers.

Maar misschien wil je wel stekken. Redenen daarvoor kunnen zijn: voor een nieuw aardbeienbed want dat vernieuw je bij voorkeur eens per 3 of 4 jaar. Of omdat je meer aardbeienplanten wilt. Of omdat je een vriend of familielid stekken wilt geven.

Het stekken van aardbeiplanten gaat heel gemakkelijk; je gebruikt er de al eerder genoemde uitlopers voor. Maar omdat de plant zoveel uitlopers maakt (en uitlopers van uitlopers van uitlopers) zijn er wat regels die het stekken van aardbeien tot een groter succes kunnen maken:

Kies een mooie, grote en vooral gezonde moederplant.

Op deze foto zie je de moederplant en een uitloper met potentiële stek.

Houd maximaal 2 of 3 uitlopers per moederplant aan, zodat de energie van die moederplant goed wordt verdeeld. Verwijder dus alle andere uitlopers.

Op deze foto zie je aardbeistek-in-wording; ze heeft meerdere blaadjes en zelfs de eerste worteltjes worden al gemaakt.

Vul een potje met potgrond. Laat de uitloper/stek vooral aan de moederplant vast zitten maar plaats haar tegelijkertijd met de onderkant/beginnende worteltjes in het potje met potgrond. Zorg dat ze op haar plaats blijft (door middel van bijvoorbeeld een krammetje).

Je ziet hier het stekje in een potje met potgrond, het is met een krammetje vastgezet in de potgrond.

De stek zal in de komende 2 tot 3 weken vanzelf gaan wortelen in de potgrond, zelfs als je haar vergeet water te geven (want ze krijgt ook voldoende vocht en voeding van de moederplant via de ‘stengel’ die je om die reden bijna als een soort ‘navelstreng’ zou kunnen zien).

Verwijder vooral ook de uitlopers die na de aardbeistek komen (elke uitloper maakt weer een flink aantal uitlopers): elke uitloper laat je dus 1 aardbeistek maken zodat die ene stek per uitloper groot, gezond en sterk wordt. Als je de planten zou laten gaan maakt elke uitloper om de ongeveer 30 centimeter weer een nieuwe stek.

Op deze foto zie je dezelfde aardbeistek 2 weken later; ze heeft al meer blaadjes en ook meer wortels, ze zit stevig vast in het potje met potgrond. Als je goed kijkt zie je links erachter al weer een nieuwe uitloper met stek; die verwijder je dus zodat de stek goed kan groeien en geen energie ‘verpilt’ aan weer nieuwe uitlopers en stekken.

Als de stek goed vast zit in het potje met potgrond, en gezond is, en is gegroeid kun je haar los knippen van de moederplant. Haal de stek dan ook weg van de moederplant en zet het op een plaats waar je kunt controleren hoe het met de stek gaat en regelmatig water kunt geven.

Wanneer de stek groot genoeg is (en er dus worteltjes onderuit het potje komen) mag ze als jonge aardbeiplant worden uitgeplant. Dat doe je in humusrijke, luchtige en vochtvasthoudende grond. De planten kunnen nog flink groeien en zo dus sterk de winter in gaan en volgend jaar al een leuke opbrengst geven (sommige doordragers kunnen zelfs in het najaar van dit stekjaar al wat rijpe aardbeien produceren).

Als je geen stekken wilt nemen verwijder je uiteraard alle uitlopers; het makkelijkst is om eens per week de planten even na te kijken en alle nieuwe uitlopers te verwijderen (want elke plant maakt er best vaak en veel). De vorming van uitlopers kost de planten energie en je wilt die energie niet alleen gebruiken voor een flinke hoeveelheid lekkere vruchten, maar ook voor daarna herstel van planten zodat ze sterk de herfst en daarna de winter in gaan.