Frambozen snoeien

We zijn een paar jaar ‘framboosloos’ geweest (door ziekte in de toenmalige struiken en een daarbij behorende slechte opbrengst van kleine en aangevreten vruchtjes). Maar we vinden ze zo lekker!! En daarom hebben we vorige winter 3 nieuwe frambozenstruikjes gekocht. Een andere standplaats en andere rassen. En ze doen het goed! We hebben dit jaar al flink van de jonge struiken kunnen oogsten, en deze rassen geven heerlijke grote vruchten. Zonder levende have erin, en dat vind ik ook belangrijk :-)

Frambozen groeien best snel (ik zal het woord woekeren niet gebruiken maar daar kun je het zeker wel mee vergelijken :-) . We hebben 2 zomerframbozen en 1 herfstframboos gekocht (voor wie er interesse in heeft; we hebben gekozen voor de rassen Tulameen, Cascade Delight en Himbo Top).

Het verschil tussen die 2 soorten is zo simpel als de naam al aangeeft: zomerframbozen oogst je in de zomer en herfstframbozen oogst je in de herfst. En dat betekent dat er zelfs gisteren (toch half december) nog wat allerlaatste frambozen aan de struik hingen.

Frambozen kun je in principe na de oogst snoeien maar het kan ook de hele rustperiode nog (in de winter dus). Frambozen dragen volgend jaar vrucht op het hout dat dit jaar is gevormd. En als je dat eenmaal weet is het makkelijk om te snoeien. Eigenlijk is het een beetje vergelijkbaar met een braam: je knipt alle takken waar dit jaar frambozen aan zaten tot op de grond weg. En de nieuwe takken van afgelopen zomer bind je op voor de oogst van volgend jaar.

Het grote verschil tussen een braam en een framboos is dat een braam op zijn plaats blijft (tenzij je toestaat dat uitlopers zich aan de grond vast hechten) en dat een framboos gaat ‘wandelen’: nieuwe takken van frambozen kunnen wel meer dan een meter bij de originele eerste tak vandaan boven de grond komen. Als je dat elk jaar toestaat wordt ze uiteindelijk een ondoordringbare en metersdikke haag waar je op een gegeven moment niet meer bij kunt komen en waar geen overzicht meer over is. En dat kost veel ruimte en levert weinig opbrengst op. Oftewel, en dat is best een belangrijke tip; Houd een framboos in toom!

Zo zagen de 3 struikjes (en een stekje ervan) er afgelopen maart net na het planten uit:

Het lijkt iel en klein en kwetsbaar. Maar niets is minder waar: een framboos zou geen framboos zijn als ze niet 5 maanden later zo zou zijn gegroeid:

Zo snel gaat dat dus met frambozen (onder de juiste omstandigheden van voldoende voeding en een zonnig plekje).

Op deze foto zie je dat één zo’n jonge tak al flink wat frambozen draagt:

En nu is het dus bijna winter. En tijd om te snoeien: de oogst is voorbij en de struiken laten hun blad vallen en gaan de winterrust in. Zo zien de planten er nu uit, en ik kan nu wat makkelijker zien wat oud en nieuw is en wat dus weg kan en wat moet blijven. En ik kan er ook wat makkelijker bij:

Ik zoek eerst de takken op die dit jaar vrucht hebben gedragen (makkelijk te herkennen aan de verdroogde resten van vruchtbodems, etc. zoals je die ook op de foto kunt zien). Die takken knip ik tot op de grond weg. De takken die overblijven zijn de vruchtdragende takken voor volgend jaar. Ik houd maximaal 10 takken per strekkende meter aan (anders worden het teveel takken op te weinig plaats met dus minder opbrengst). En ik kies takken die zo dicht mogelijk in de rij staan. Takken die ver buiten de rij staan steek ik af en graaf ik uit (en geef die als frambozenstek aan tuinburen en -vrienden). En takken die te dicht bij elkaar staan knip ik ook tot op de grond af.

En zo ziet het er dan uiteindelijk uit:

Een redelijk nette/rechte rij frambozen. De takken heb ik verticaal opgebonden aan het draad (zodat ze niet omwaaien, omvallen, etc.). En ook omdat we hopen dat de takken in 2019 zwaar van de grote hoeveelheid heerlijke frambozen zijn en die steun dus hard nodig hebben.

Mocht je overwegen om een frambozenstruik te kopen bedenk dan dus dat ze best wat ruimte inneemt en een goede verzorging/snoei nodig heeft. Maar dan heb je ook wat want goede frambozen uit eigen tuin zijn onovertroffen lekker!

Groetjes,

Diana