Paprikajam

De grootste oogst van tomaten is voorbij. We oogsten nu zeker nog ruim voldoende tomaten hoor, maar de tomaten die we nu nog oogsten komen uit de bovenste 2 trossen en heel voorzichtig komt het einde dus in zicht.

En dat is prima, er is genoeg gegeten, soep en sap ingevroren, saus ingemaakt, etc.. Wat we nu nog oogsten eten we lekker op, hetzij bij een boterham, in een salade of geroosterd in een simpel maar overheerlijk tomatensoepje.

Oogst paprika neemt toe

Op deze foto zie je de paprika Amanda, de middelgrote puntige paprika’s rijpen van crèmewit naar lichtrood. De hoeveelheid oogst van de tomaten neemt nu dus langzaam af, de oogst van paprika’s neemt nu juist toe (en de oogst van pepers begint). Zoals ondertussen wel bekend zijn pepers en paprika’s (uit de annuum-groep) botanisch gezien hetzelfde, door veredeling zijn paprika’s nu vroeger, groter en zoeter (en pepers dus later, kleiner en vooral heter). Er zijn trouwens ook nog een aantal pepers die tot een andere soort (species) behoren en daarom ook echt ‘anders’ zijn (in blad, bloem, vrucht) dan paprika’s.

Kleinste en grootste plant

Onder ongeveer dezelfde omstandigheden leveren alle paprika’s en pepers in onze kassen planten, bloemen en vruchten op met flinke onderlinge verschillen. De peperplant Nosegay is met haar 30 centimeter hoogte de kleinste peperplant van dit jaar, de pepertjes zelf zijn ook slechts een centimeter groot. De grootste paprika dit jaar is de Giant Anconcagua, met planten van ruim 100 centimeter groot en paprika’s die ruim 25 centimeter lang en 7 centimeter breed worden. Het is bijna niet voor te stellen dat deze 2 zo verwant aan elkaar zijn.

Op deze foto zie je de paprika Lunchbox Red, een vrolijke paprikaplant met heel veel vrij kleine snackpaprika’s die van groen naar dieprood rijpen.

Die (grote) verschillen leveren vrolijke planten op, soms met enkele grote vruchten, soms met veel kleine vruchtjes, soms met witte bloemen, soms met paarse, soms extra zoet en soms zeer heet. En al die verschillende vruchten (eigenlijk zijn pepers en paprika’s botanisch gezien trouwens ‘bessen’) maken het gebruik in de keuken weer anders.

Op deze foto zie je paprika Marconi Purple, de paprika’s rijpen van een diepdonkerpaars, bijna lakzwart, naar donkerrood.

Van paprika’s zet ik vaak veel planten, want de opbrengst van de grote zoete vruchten is beperkt (maar dat is relatief want een paprika is over het algemeen veel groter dan een peper en je kunt er lekker veel van eten). Peperplanten geven vaak een veel grotere opbrengst (relatief dus want de pepers zijn veel kleiner en je gebruikt er veel minder van in de keuken). Oftewel, ik zaai en plant vaak ongeveer vijf tot wel tien keer zoveel paprika’s als pepers (en dan nog kunnen we het hele jaar door zeer heet eten als we dat zouden willen J).

Op deze foto zie je peper Cayenne Ring of Fire. Er bestaan veel paprikarassen, deze geeft een vroeg een meer dan goede opbrengst van medium hete pepers die rijpen van groen naar fel rood.

Inmaakrecept paprika

Tot slot dan nog een erg lekker inmaakrecept, van een zoete paprikagelei. Ja, een beetje raar misschien, maar wel lekker! De gelei heeft een zeer duidelijke paprikasmaak. Wij vinden het misschien iets minder lekker op een plakje briochebrood of cracker maar dat komt omdat we een paprika toch associëren met een hartig gerecht. Misschien moeten we proberen dat eens los te laten. Maar voor nu vinden we de zoete paprikagelei vooral heerlijk op een broodje met bijvoorbeeld sla en kipfilet, of rucola en oude kaas, in een saladedressing en vooral helemaal heerlijk bij een kaasplankje. Denk qua smaak een beetje aan chilisaus zonder pittigheid en extra veel paprikasmaak.

Over de herkomst van het recept: het is een zelfverzonnen kruising tussen een recept dat ik vond op de website van Italiaans koken met Antoinette en een recept uit een folder van Fattoria La Vialla.

Voor 3 potjes van 250 cc

Ingrediënten:

600 gram in bokjes gesneden paprika’s (schoon gewogen)

200 gram kristalsuiker

2 eetlepels geleisuiker

1 eetlepel citroensap

snufje zout

optioneel 1/2 tot 1 chilipepertje

Recept:

Maak de paprika´s schoon, verwijder zaden en zaadlijsten en snijd het vruchtvlees in blokjes. Doe citroensap, kristalsuiker, paprikablokjes, en eventueel het halve pepertje (schoon en zonder zaden/zaadlijsten) in een pan en breng al roerend aan de kook. Blijf roeren want in het begin is het vrij droog en kan het aanzetten aan de bodem. Zet, als het mengsel kookt, het vuur laag en laat de paprikablokjes ongeveer 15 tot 20 minuten koken tot ze zacht zijn.

Haal de pan van het vuur en pureer met de staafmixer (of passe-vite = draaizeef). Zeef de puree vervolgens om de velletjes eruit te vissen. Zelf gebruik ik daar een zeef voor en een juslepel, met wrijven druk je de puree door de mazen van de zeef terwijl de velletjes achter blijven in de zeef.

Doe de puree terug in de pan, samen met de 2 eetlepels geleisuiker, en verwarm wederom tot ze zachtjes kookt, laat nu zachtjes inkoken tot je de gewenste dikte hebt (hier duurde dat een kwartiertje). Blijf regelmatig roeren om aanzetten te voorkomen.

Maak ondertussen de potjes en deksels schoon met kokend heet water en soda, spoel de potjes na met kokendheet water. Giet de kokendhete jam in de potjes en zet ondersteboven tot ze zijn afgekoeld (zodat ze vacuüm trekken en daarmee houdbaar zijn).

Potjes die vacuüm zijn kun je wel tot een jaar bewaren (koel en donker). Potjes die geopend zijn kun je nog een paar weken in de koelkast bewaren, mits je altijd een schoon en droog lepeltje gebruikt om een schepje uit het potje te nemen.