Plannen is vooruitzien

We genieten op een mooie herfstdag nog even, van de laatste bloemen en planten, voor we de winter in glijden. Zoals van de Tagetes patula Red Sun. Ik heb helaas maar 1 plant weten te behouden, de andere gezaaide planten volledig opgevreten door slakken, ergens in april.

Maar deze ene doet haar best; ze bloeit nog volop. Tagetes behoren in het algemeen tot de diehards onder de eenjarigen: vroeg beginnen, rijk bloeien, en zo laat mogelijk eindigen; daarmee heb je de grootste kans dat je jezelf kunt voorplanten (ware het niet dat ze eigenlijk uit Midden-Amerika komt en ze dus blijkbaar niet weet dat de zaden hier de winter buiten niet overleven).

Maar niet getreurd voor deze mooie Red Sun, ik ga haar helpen, ik heb er zelf wat zaden van geoogst en ga haar zeker volgend jaar zaaien, en er hele rijen van zetten. Omdat ze dus zo lang en rijk en mooi bloeit.

Ook van de witte Brugmansia genieten we nog volop. Ze krijgt geen voeding meer, en ook geen water, want ze mag langzaam de winterrust ingaan zodat we haar naar zolder kunnen sjouwen. Daar mag ze, gesnoeid en de grond zo goed als droog, blijven staan tot ze in maart weer voeding, vocht en een lichtere standplaats krijgt en in april/mei weer naar buiten mag. Maar nu geniet zij ook nog even van de herfstzon, met de laatste bloemen van dit jaar).

Sommige planten storten wel al echt in elkaar. Op de foto de Hosta Frances Williams.

Vroeger vond ik het foeilelijk, knipte planten gewoon kort boven de grond af als ze er uit zagen als op de foto. Maar hoe ouder ik zelf wordt, des te meer ik dit ook kan waarderen en er zelfs ook het mooie van kan inzien. En als je het dan niet mooi vindt, bedenk dan wel dat het nuttig is. Planten die langzaam af mogen sterven voor de winter zullen die winter sterker in gaan dan planten die middenin dat proces lukraak worden afgeknipt. En….. er schuilen nog heel veel insecten onder de bladeren. En er zijn beestjes die er nog van eten. En er zijnvogels en egels en andere dieren die onder die bladeren de eerder genoemde insecten als voedsel vinden. En tot slot sterven alle bladeren af en die composteren weer rond de plant.

Het is goed zo, zonder winter geen zomer. Ga maar rusten tuin, je hebt nog geen idee wat ik met je van plan ben volgend jaar maar maak je borst maar nat :-). Want het wordt tijd voor de planning, wat willen we waar gaan telen. Waar blijven de zaadcatalogi, ik ben er wel aan toe. Bijna als bij een biologische klok ben ik al aan het verzinnen wat en waar volgend jaar welke tomaten, paprika’s en komkommers komen. Hoeveel rode kool we willen zetten, dat komend jaar de peterselie hopelijk wel lukt, dat ik ook in de achtertuin een tomaatje wil om snel te kunnen oogsten voor in een gerecht, en welke daar dan geschikt voor zou kunnen zijn. Dat soort dingen. Ik denk er niet de hele dag aan, maar als ik bij de supermarkt in de rij sta te wachten en er staan een mevrouw met een paarse jas voor me bedenk ik dat ik eens wat meer paarse paprika’s wil gaan telen, want het is zo’n mooie kleur.

Op de foto de paprika Blue Jay een paar jaar geleden. Ik kan haar helaas niet meer telen, de zaden bleken in een jaar gekruist te zijn. Maar niet getreurd, ik ga gewoon op zoek naar verse zaden van een nieuwe paarse paprika.

En als ik een kinderprogramma op tv voorbij zie komen bedenk ik dat de Kaboutermutsenpaprika volgend jaar zeker weer aan bod gaat komen, wat een geweldig leuk paprikaatje is dat!

En de lange lijst met tomaten moet ik nog nakijken, maar ook daarin heb ik in de afgelopen 10 jaar wel een aantal favorieten gekregen die nu al in mijn hoofd ronddolen; natuurlijk Liguria (nooit meer een jaar zonder Liguria heb ik mezelf beloofd). Maar ook deze:

De Oranje van Goeijenbier; heerlijke oranje cherrytomaat met zeer goede opbrengst.

Ik hoop de komende weken wat meer tijd te krijgen voor een echte planning, wat komt waar, wat wil ik gaan kopen, en waar wil ik dat dan gaan zetten. Een dilemma waar ik al 20 keer aan heb gedacht is welke stoksperzieboon ik komend jaar wil telen: de Pastoral of de Melissa. Allebei geweldig lekker, Melissa paars, Pastoral groen, elke dag wissel ik van mening welke het gaat worden (en beiden kan niet want ik wil er ook zaden van oogsten want beiden zijn alleen te koop in het buitenland en flink aan de prijs, de Melissa zelfs 15 euro, exclusief verzendkosten). Gelukkig heb ik nog wel flink wat weken om erover te verzinnen.

Over sommige bloemen hoef ik niet te verzinnen, zoals deze:

Salvia coccinea Brenthurst, zachtroze met zalmoranje lipbloemen die veel hommels aantrekken en de hele zomer bloeit.

Die ga ik zeker in 2017 zaaien. De volgende foto maakt het nog meer duidelijk:

Dezelfde Salvia coccinea Brenthurst als de vorige foto maar dan wat verder van de plant genomen. Het is op die foto (van een paar jaar geleden) niet eens mooi weer. Maar zie je hoe groen het daar is? Je hoort bijna hommels zoemen, je voelt bijna de warmte, en ik zou kunnen denken dat ik me afvraag of ze nog wel genoeg water heeft.

En uiteindelijk gaat het daarom. Het is prima die winterrust, maar eigenlijk heeft ze voor mij persoonlijk maar 1 doel; plannen maken voor een nieuw tuinjaar, me daarop verheugen, zaden kopen, en mijmeren hoe alles er over 6 maanden uitziet. Het is prima dat het nog even weg blijft, maar dat neemt niet weg dat ik me er nu al op verheug!!

Groetjes,

Diana