Voor- en nadelen eenjarigen

Elk jaar zaai ik eenjarigen. Ze hebben wat mij betreft een flink aantal voordelen en slechts 1 nadeel. Eerst het nadeel dan maar; het kost wel wat tijd, geld en moeite, want je moet ze elk jaar weer kopen, zaaien, opkweken, verzorgen en uitplanten.

Voor de voordelen heb ik een rijtje nodig in plaats van een zinnetje (maar ik ben wellicht ietwat bevooroordeeld want tijd, geld en moeite vind ik als eenjarigen-liefhebber niet zo erg). En het geld is relatief want je kunt het zo duur maken als je zelf wilt, je kunt bijvoorbeeld ook via vrienden, buren en familie aan (zelfgeoogste) zaden van leuke soorten komen. Afijn, bedenk dat er op elk punt welwat uitzonderingen zijn, maar dit zijn de belangrijkste voordelen van eenjarigen.

Voordelen eenjarigen

• Eenjarigen leven, zoals de naam aangeeft, maar één jaar, en dat betekent dat ze het zich niet kunnen veroorloven om moeilijk te doen; ze kiemen over het algemeen vlot en makkelijk;
• ze bloeien vervolgens snel en/of rijk en/of lang, omdat ze in hun ene levensjaar zoveel mogelijk nakomelingen willen maken;
• eenjarigen geven vrij makkelijk zaden, dat betekent dat je er zelf dus ook weer zaden van kunt oogsten (en dan wordt tuinieren weer goedkoper);
• en tot slot; er bestaan enorme veel soorten en rassen van eenjarigen; van hoog tot laag, kleinbloemig, grootbloemig, enkelbloemig, extra gevuld, in alle mogelijke kleuren, van wit tot knalrood en pimpelpaars, hommellokkers, motjeslokkers, bijenlokkers, vliegenlokkers, geurend en niet geurend, eetbaar en niet eetbaar en zelfs giftig, je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het tussen eenjarigen vinden.

En daarom houd ik zo van eenjarigen. Elk jaar zaai ik rassen waarvan ik zelf de zaden heb geoogst en die hier ondertussen favoriet zijn in de tuin. Maar elk jaar probeer ik ook weer wat nieuws, zowel in soort als in ras. Want er is zoveel leuks, een webshop met eenjarigen-zaden is voor mij als een snoepwinkel voor een 6-jarig kind. Veredelaars vinden steeds weer wat nieuws, een andere kleur of tint, een grotere of kleinere bloem, een contrasterend hart, noem maar op. En ik heb een zwak voor een leuke naam, sommige veredelaars zijn er heel slecht in, maar sommige veredelaars zijn briljant als het om de naamgeving van een nieuw ras gaat.

Diana's favoriete eenjarigen 2017

Het leukst is om nu te laten zien welke geweldige vondsten ik afgelopen winter en voorjaar heb gedaan (dat vind ik dan hè) en dit jaar in mijn tuin groeien. 5 van mijn favoriete eenjarigen van dit jaar:

Een voorbeeld van een erg mooie eenjarige met een matige naam is deze Centaurea americana ‘Lilac’ (want dat ze lila is kan ik wel zien). Dat neemt niet weg dat ze op haar naam na geweldig is: ze bloeit lang en rijk, de planten worden groot (ruim 150 centimeter hoog), de knoppen zijn prachtige kantwerkjes. De bloemen zijn ook heel groot (ruim 8 centimeter), en ze trekt veel bestuivers.

Nieuw voor mij en direct in mijn 2017-favorieten-lijstje beland is deze Biden ‘Beedance’:

Veel leukere naam (vind ik). Ik teelde al eens de Bidens ferulifolia, een geelbloeiend ras dat zo’n 60 centimeter hoog werd. Die was ook mooi en vrolijk en zomers. Deze Beedance is veel lager (hooguit 30 centimeter) en daardoor leuk voor in potten, bakken en langs paadjes. Ze bloeit zeer rijk en lang, met bloempjes in vrolijk en fel rood met geel, het blad is contrasterend donkerpaarsgroen.

Dan weer een bekende, deze Matthiola zaai ik elke 2 jaar, dus 1 keer gekocht en al zeker 5 keer/jaar zelf zaden van geoogst. Ook dit jaar weer van genoten!

Matthiola incana Appleblossom. Sommige Matthiola’s kunnen wat hoger worden, maar worden in onze kleigrond dan vaak wat slordig, ze groeien soms scheef en vallen soms zelfs om. Maar deze Appleblossom is en blijft laag en compact, niet hoger dan 25 centimeter. Dit jaar staan de planten in een verhoogde bak in de voortuin, en daar doet ze het ook meer dan prima in; bloeit al vanaf begin juni en die bloei gaat nog wel enige weken door. De kleur hangt ergens tussen appelbloesemroze en zacht lila in.

En in zo’n favorietenlijstje mag zeker geen Agastache ontbreken.

Ik heb dit jaar de Agastache ‘Fleur’ staan met mooie grote bloeiaren met oranjeroze bloempjes. Erg mooi. Veel fijner en kleiner is deze Agastache ‘After Eight’, misschien in bloeivorm minder opvallend dan de ‘Fleur’, maar in de geur onovertroffen. Want ze ruikt zoals de naam aangeeft; naar mintchocolaatjes. En ze is eetbaar, zowel het blad als de bloempjes. Mijn favoriet is het blad, heerlijk in de thee!

Dan tot slot nog een nieuwe voor mij, niet het soort (Cosmos bipinnatus), maar wel het ras: ‘Double Click Cranberries’:

Een ras waarvan ik de zaden in Engeland kocht, met donkerroze bloemen in enkele, gevulde en extra gevulde vorm. Zeer rijkbloeiend, en die bloei begon eind mei al (met dank aan het mooie voorjaar) en gaat nog steeds onverminderd door. Ik ben zo tevreden over dit ras dat ik al nieuwe zaden heb besteld in Engeland. Niet van deze Cranberries natuurlijk, want ik kan er zelf zaden van oogsten. Maar door het succes van dit donkerroze ras kon ik de aanbieding van de zaadhandel voor zaden van een ‘Double Rose Bonbon’ niet weerstaan :).

En daarmee geniet ik nog steeds van alle eenjarigen die dit jaar bloei, maar ga ik ook al weer heel voorzichtig nadenken over wat ik dan volgend jaar wil gaan zaaien.

Nou, tot slot nog 1 foto dan (want ik had het over 5 favorieten maar ik kan ook wel 20 of 30 favorieten beschrijven hoor), nog zo’n nieuwe favoriet:

Scabiosa atropurpurea Black Knight. Prachtige, fluwelige, bijna zwarte bloemen, best groot ook (3,5 tot 4 centimeter), zeer rijk bloeiend, en trekt heel veel hommels.

Eigenlijk kan ik nog wel 3 blogs vullen met favoriete eenjarigen van dit jaar :).

Groetjes,

Diana

Lees ook: Eenjarigen planten doe je zo